Dr. Anna Latour<p>Ik ging net een stiltecoupé binnen en ging zitten. Terwijl ik mijn jas uittrok, greep een meneer me van achteren bij de schouder. Toen ik me omdraaide om tijdens het jas uittrekken mijn twee tassen op schoot te nemen om ruimte te maken omdat ik dacht dat iemand om een zitplaats vroeg (terwijl er genoeg lege plekken zijn je anders ook echt wel 5 seconden kunt wachten voordat je mensen *aan gaat raken*), legde hij zijn vinger op zijn mond en wees naar de “stilte” letters op het raam.</p><p>Ik verbaasd. Mensen om me heen kijken ook verbaasd, te meer omdat deze meneer terug is gegaan naar zijn plek, waar hij zit naast twee vrouwen die zitten te praten, en waar hij blijkbaar geen moeite mee heeft.</p><p>Daarna bleef hij naar me kijken. Ben opgestaan en heb tegen hem gezegd: “Meneer, u raakte mij aan. Dat stel ik niet op prijs. Dankuwel.” Zegt die lul dat hij de manier waarop ik mijn jas uittrok te stressvol vond voor de stiltecoupé.</p><p>Voor de duidelijkheid: ik zei niks, ik at niet, ik hoestte niet, gebruikte mijn telefoon niet, geen muziek op. Had alleen wel gehaast om de stiltecoupé in te kunnen (want ik hou van stilte), dus ik had het warm en trok mijn jas uit.</p><p>Grote genade.</p><p><a href="https://mathstodon.xyz/tags/Treinleven" class="mention hashtag" rel="tag">#<span>Treinleven</span></a> <a href="https://mathstodon.xyz/tags/StilteCoupe" class="mention hashtag" rel="tag">#<span>StilteCoupe</span></a> <a href="https://mathstodon.xyz/tags/WatIsJeProbleem" class="mention hashtag" rel="tag">#<span>WatIsJeProbleem</span></a></p>